انواع جراحی دیسک گردن + روش‌های درمان کم تهاجمی دیسک گردن
بیش از ۹۰ درصد از افرادی که از درد ناشی از بیماری دیسک گردن رنج می‌برند، با درمان‌های ساده و محافظه کارانه خود به خود در طول زمان بهبود می‌یابند. با این حال، اگر درمان‌های دیگر با شکست مواجه شوند یا علائم آن‌ها بدتر شود تا جایی که باعث ضعف در بازوها و یا پاها شود، جراحی دیسک گردن می‌تواند کمک کننده باشد. درمان‌های محافظه کارانه مداخلات غیرجراحی با هدف کاهش درد گردن و بهبود عملکرد هستند. چند نمونه از این درمان‌ها را در ادامه مقاله آورده‌ایم. اما هدف اصلی ما در این مقاله معرفی انواع جراحی دیسک گردن است. تا آخر مقاله همراه ما باشید.
درمان‌های محافظه کارانه برای درمان دیسک کمر
این درمان‌ها عبارتند از؛
- داروهای بدون نسخه یا نسخه‌ای برای کاهش درد و التهاب
- تمرینات خانگی و فیزیوتراپی برای کمک به تقویت گردن، افزایش دامنه حرکتی و تسکین درد
- یخ و گرما درمانی
- تزریق استروئید برای کاهش درد و تورم گردن
- استفاده از یقه محافظ از گردن، برای کمک به ایجاد حمایت و کاهش فشار
اگر درمان‌های محافظه کارانه در کاهش درد مزمن گردن موثر نباشد، جراحی گردن اغلب آخرین راه حل است.
در چه شرایطی جراحی گردن نیاز است؟
همه علل گردن درد نیازی به جراحی ندارند. با این حال، شرایطی وجود دارد که در آن صورت جراحی بهترین گزینه درمان است. شرایطی که نیاز به جراحی دارد اغلب نتیجه یک آسیب یا تغییرات دژنراتیو مرتبط با سن، مانند آرتروز است. صدمات و تغییرات دژنراتیو می‌تواند باعث فتق دیسک و خار استخوانی در گردن شود. این می‌تواند به اعصاب یا نخاع فرد فشار وارد کند و منجر به علائمی مانند درد، بی حسی یا ضعف شود. در صورت داشتن این علائم، انواع جراحی دیسک گردن وجود دارد که می‌توانید با کمک این جراحی‌ها درمان شوید.
بیماریهای گردن که نیاز به جراحی دارند!
برخی از شایع‌ترین بیماریهای گردن که نیاز به جراحی دارند عبارتند از:
عصب فشرده شده (رادیکولوپاتی گردنی): در این حالت، فشار اضافی روی یکی از ریشه‌های عصبی گردن وارد می‌شود.
فشرده سازی طناب نخاعی (میلوپاتی گردنی): در این حالت، نخاع فشرده یا تحریک می‌شود. برخی از علل شایع عبارتند از آرتروز، اسکولیوز یا آسیب به گردن.
شکستگی گردن (شکستگی دهانه رحم دیسک): این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند استخوان در گردن شکسته شود.
رایج‌ترین انواع جراحی گردن کدامند؟
انواع مختلفی از جراحی دیسک گردن وجود دارد. نوع جراحی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اینکه چه چیزی باعث بیماری شده است، توصیه پزشک و ترجیح شخصی فرد. از عواملی هستند که در انتخاب نوع جراحی اهمیت دارند. در اینجا به برخی از رایج‌ترین انواع جراحی گردن اشاره می‌کنیم.
همجوشی ستون فقرات گردنی
همجوشی ستون فقرات گردنی یکی از انواع جراحی دیسک گردن است که در طی این روش دو مهره از ستون فقرات گردن به یک تکه استخوان ثابت پیوند داده می‌شوند. در شرایطی که ناحیه‌ای از گردن ناپایدار است یا زمانی که حرکت در ناحیه آسیب دیده باعث درد شود از این جراحی استفاده می‌شود. فیوژن ستون فقرات گردنی برای شکستگی‌‌های بسیار شدید گردن انجام می‌شودشود. همچنین می‌تواند به عنوان بخشی از درمان جراحی برای عصب فشرده شده یا طناب نخاعی فشرده توصیه شود.
بسته به شرایط خاص فرد، جراح برش را در جلو یا پشت گردن ایجاد می‌کند. سپس یک پیوند استخوان در ناحیه آسیب دیده قرار می‌گیرد. پیوند استخوان می‌تواند از خود فرد یا از یک اهدا کننده باشد. اگر پیوند استخوان از خود فرد گرفته شود، معمولاً از استخوان لگن استفاده می‌شود. پیچ‌ها یا صفحات فلزی نیز برای نگه داشتن دو مهره در کنار هم اضافه می‌شوند. در نهایت، این مهره‌ها با هم رشد می‌کنند و باعث ایجاد ثبات می‌شوند. بعد این جراحی احتمالا به دلیل همجوشی متوجه کاهش انعطاف پذیری یا دامنه حرکت شوید.
دیسککتومی و فیوژن قدامی دهانه رحم (ACDF)
دیسککتومی و فیوژن قدامی گردن، یا به اختصار ACDF، نوعی جراحی است که برای درمان دیسک گردن ناشی از فشردگی عصب یا طناب نخاعی انجام می‌شود در این روش، جراح برش جراحی را در جلوی گردن ایجاد می‌کند. پس از ایجاد برش، دیسکی که باعث فشار می‌شود و هر گونه خار استخوان اطراف آن برداشته می‌شود. انجام این کار به کاهش فشار روی عصب یا نخاع کمک می‌کند. سپس فیوژن ستون فقرات برای ایجاد ثبات در ناحیه انجام می‌شود.
کورپکتومی و فیوژن قدامی دهانه رحم (ACCF)
این روش مشابه ACDF است و برای درمان فشرده سازی نخاع انجام می‌شود. اگر خار استخوانی دارید که با جراحی مانند ACDF قابل برداشتن نیست، این روش بهترین گزینه جراحی باشد. مانند ACDF، جراح برش را در جلوی گردن فرد ایجاد می‌کند. با این حال، به جای برداشتن دیسک، تمام یا بخشی از ناحیه جلوی مهره (بدنه مهره) و هر گونه خار استخوان اطراف آن برداشته می‌شود. سپس فضای باقیمانده با استفاده از یک قطعه کوچک استخوان و همجوشی ستون فقرات پر می‌شود. از آنجایی که این روش درگیری بیشتری دارد، زمان بهبودی بیشتری نسبت به ACDF نیاز دارد.
لامینکتومی
هدف از لامینکتومی درمان دیسک گردن ناشی از فشار بر روی نخاع یا اعصاب است. در این روش، جراح برش را در پشت گردن فرد ایجاد می‌کند. پس از ایجاد برش، ناحیه استخوانی و برآمدگی پشت مهره (معروف به لامینا) برداشته می‌شود. هر دیسک، خار استخوانی، یا رباطی که باعث فشردگی شود نیز دوباره ایجاد می‌شود. با برداشتن قسمت پشتی مهره آسیب دیده، لامینکتومی فضای بیشتری را برای نخاع فراهم می‌کند. با این حال، این روش همچنین می‌تواند ستون فقرات را پایدارتر کند. بسیاری از افرادی که لامینکتومی می‌کنند، فیوژن ستون فقرات نیز خواهند داشت.
لامینوپلاستی
لامینوپلاستی جایگزینی برای لامینکتومی برای کاهش فشار بر روی نخاع و اعصاب مرتبط است. همچنین شامل یک برش در پشت گردن فرد می شود. به جای برداشتن لامینا، جراح به جای آن یک لولای در مانند ایجاد می‌کند. سپس آن‌ها می‌توانند از این لولا برای باز کردن لامینا استفاده کنند و فشار روی نخاع را کاهش دهند. ایمپلنت‌های فلزی برای کمک به نگه داشتن این لولا در جای خود وارد می‌شوند. مزیت لامینوپلاستی این است که محدوده حرکتی را حفظ می‌کند و همچنین به جراح این امکان را می‌دهد که چندین ناحیه تحت فشار را بررسی کند. با این حال، اگر گردن درد مربوط به حرکت باشد، لامینوپلاستی توصیه نمی‌شود.
جایگزینی دیسک مصنوعی (ADR)
این نوع جراحی می‌تواند عصب تحت فشار در گردن فرد را درمان کند. جراح برش را در جلوی گردن ایجاد می‌کند. در طول ADR، جراح دیسکی را که به عصب فشار وارد می‌کند، خارج می‌کند. سپس یک ایمپلنت مصنوعی را در فضایی که دیسک قبلاً در آن قرار داشت قرار می‌دهند. ایمپلنت می‌تواند تمام فلز یا ترکیبی از فلز و پلاستیک باشد. برخلاف ACDF، انجام جراحی ADR به فرد امکان می‌دهد تا حدی انعطاف پذیری و دامنه حرکتی گردن خود را حفظ کند. با این حال، ADR در صورت داشتن علائم زیر توصیه نمی‌شود. این علائم عبارتند از؛
- بی ثباتی موجود ستون فقرات
- آلرژی به مواد ایمپلنت
- آرتریت شدید گردن
- پوکی استخوان
- اسپوندیلوز آنکیلوزان
- روماتیسم مفصلی
- سرطان
لامینوفورامینوتومی خلفی گردن رحم
این نوع جراحی گزینه دیگری برای درمان عصب تحت فشار است. برش در پشت گردن ایجاد می‌شود. پس از ایجاد برش، جراح با استفاده از ابزار خاصی بخشی از لامینای فرد را از بین می‌برد. پس از انجام این کار، استخوان یا بافت اضافی را که بر روی عصب آسیب دیده فشار می‌آورد، خارج می‌کنند. بر خلاف سایر جراحی‌های گردن مانند ACDF و ACCF، لامینوفورامینوتومی گردنی خلفی نیازی به همجوشی ستون فقرات ندارد. این به فرد امکان می‌دهد انعطاف پذیری بیشتری را در گردن خود حفظ کند. این جراحی را می‌توان با استفاده از روش های کم تهاجمی نیز انجام داد.
خطرات جراحی گردن چیست؟
مانند هر روش دیگری، انواع جراحی دیسک گردن با خطراتی همراه است. پزشک در مورد خطرات احتمالی این روش قبل از جراحی با فرد صحبت خواهد کرد. برخی از خطرات مربوط به جراحی گردن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- خونریزی یا هماتوم در محل جراحی
- عفونت محل جراحی
- آسیب به اعصاب یا نخاع
- نشت مایع مغزی نخاعی (CSF)
- فلج C5 که باعث فلج بازوها می‌شود
- تخریب نواحی مجاور محل جراحی
- درد مزمن یا سفتی پس از جراحی
- همجوشی ستون فقرات که به طور کامل جوش نمی‌خورد
- پیچ‌ها یا صفحاتی که به مرور زمان شل یا جابجا می‌شوند
همچنین خطرات خاصی در ارتباط با اینکه آیا جراحی در جلوی گردن (قدامی) یا پشت گردن (خلفی) انجام شود، وجود دارد. برخی از خطرات شناخته شده عبارتند از:
جراحی قدامی: گرفتگی صدا، مشکل در تنفس یا بلع، و آسیب به مری یا شریان‌ها
جراحی خلفی: آسیب به عروق و کشیدگی اعصاب
دوره نقاهت معمولاً شامل چه مواردی می‌شود؟
به طور کلی می‌توانید انتظار داشته باشید که یک یا دو روز را پس از جراحی خود در بیمارستان بگذرانید. اینکه دقیقا چه مدت باید در بیمارستان بمانید بستگی به نوع جراحی دارد. اغلب، جراحی‌های دیسک گردن فقط به یک شب ماندن در بیمارستان نیاز دارند، در حالی که جراحی‌های کمر معمولاً به مدت طولانی‌تری نیاز دارند. احساس درد یا ناراحتی در حین بهبودی طبیعی است. پزشک احتمالاً دارویی برای کمک به تسکین درد تجویز خواهد کرد. اکثر افراد به طور معمول می‌توانند روز بعد از جراحی راه بروند و غذا بخورند. برخی از فعالیت‌ها یا ورزش‌های سبک پس از جراحی به فرد توصیه می‌شود. با این حال، پس از بازگشت از عمل جراحی به خانه، اجازه کار، رانندگی، یا بلند کردن اشیاء را نخواهید داشت. پزشک به فرد خواهد گفت که چه زمانی می‌تواند فعالیت‌های عادی روزانه خود را از سر بگیرد.
همچنین برای کمک به تثبیت و محافظت از گردن خود، نیاز به پوشیدن یقه گردن دارید. پزشک دستورالعمل‌های خاصی را در مورد نحوه و زمان استفاده از آن را به فرد می‌دهد. چند هفته پس از جراحی، احتمالاً شروع به انجام فیزیوتراپی خواهید کرد. فیزیوتراپی به بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی گردن کمک می‌کند. بسته به عمل جراحی، کل زمان بهبودی می‌تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، امکان دارد بین ۶ تا ۱۲ ماه طول بکشد تا همجوشی ستون فقرات انجام شود.
دیدگاه کاربران