۶ علائم تنگی کانال نخاع که باید جدی گرفته شوند!

به نظر می رسد بسته به کاری که در حال انجام آن هستید، درد پشت ، بازو یا پای شما می آید و می رود. این علائم ممکن است تنگی کانال نخاع را نشان دهد.

تنگی کانال نخاع هنگامی اتفاق می افتد که دهانه استخوانی اعصاب نخاعی (روزن) و یا نخاع (کانال مرکزی) تنگ شود. این باریک شدن ممکن است نخاع و یا اعصاب نخاعی را فشرده کرده و در نقاط مختلف ستون فقرات ایجاد شود. تنگی نخاع نوعی بیماری است که احتمالا در افراد بالای ۶۰ سال اتفاق می افتد و با افزایش سن بدتر می شود .البته راه هایی برای به تعویق انداختن یا پیشگیری از بروز زودرس این بیماری وجود دارد.

در اینجا ۶ علائم و نشانه رایج وجود تنگی کانال نخاع اورده شده که باید در صورت داشتن درد مراقب آنها باشید، زیرا ممکن است ناشی از تنگی نخاع باشد. بسته به نوع و محل تنگی ، ممکن است یک یا چند علامت وجود داشته باشد:

۱.لنگی نوروژنیک

وقتی عصب های کمر فشرده می شوند ، ممکن است لنگی نوروژنیک را در پاها احساس کنید. این مشکل عصبی معمولا دارای مشخصات زیر است:

• درد و یا بی حسی مداوم در پاها هنگام ایستادن
• افزایش درد و یا بی حسی پاها هنگام راه رفتن در مسافت های متغیر و یا خم شدن ستون فقرات به عقب
• مشکل در انجام ورزش یا فعالیت های ایستاده
• بهبود یا کاهش درد و یا بی حسی همراه با استراحت
• درد لنگی نوروژنیک معمولا هنگامی که ستون فقرات خود را به جلو خم می کنید تسکین می یابد (مانند تکیه دادن به سبد خرید یا واکر ، چمباتمه زدن ، نشستن و خم شدن به جلو).

۲.درد سیاتیک

یکی از علائم تنگی کانال نخاعی، درد سیاتیک است. فشرده سازی ریشه های عصبی در قسمت پایین کمر ممکن است منجر به رادیکولوپاتی کمر یا سیاتیک شود (بستگی به ریشه های عصبی آسیب دیده دارد). سیاتیک به صورت درد عصبی و ضعف به طور همزمان معمولا در یک پا احساس می شود.

بسته به ریشه (های) عصبی آسیب دیده ، ممکن است درد در ناحیه کمر ، باسن ، ران ، ساق پا ، یا پا ایجاد شود. احساس سوزن سوزن شدن ، ضعف و یا بی حسی نیز ممکن است در نواحی تحت تأثیر درد ایجاد شود.

۳.افتادن پا

فشرده سازی ریشه های عصبی L4 و L5 در قسمت پایین ستون فقرات ممکن است باعث ضعف حرکتی در پا شود ، در نتیجه باعث افتادگی پا می شود. این حالت به طور معمول باعث احساس ضعف در هنگام تلاش برای بالا بردن پا و  یا انگشتان پا می شود. در نتیجه ، ممکن است فرد در هنگام تلاش برای راه رفتن به طور غیر ارادی پای خود را بکشد یا دچار سکندری یا لغزش شود.

فشرده سازی ریشه عصب S1 ممکن است باعث ضعف هنگام راه رفتن روی نوک انگشتان شود.

۴.مشکلات راه رفتن

تنگی نخاع بسته به محل قرارگیری آن در ستون فقرات می تواند به روش های مختلف راه رفتن را تحت تأثیر قرار دهد ، به عنوان مثال:

تنگی ستون فقرات کمری (در ناحیه کمر) ممکن است به دلیل افتادگی پا باعث مشکلات راه رفتن شود. این وضعیت همچنین ممکن است باعث ضعف در عضلات ران و پا مانند عضلات چهار سر ران و ساق پا شود.

تنگی ستون فقرات گردنی (در گردن) با فشرده سازی نخاع ممکن است در حفظ تعادل هنگام راه رفتن ، به ویژه در تاریکی ، مشکل ایجاد کند.

تغییر در راه رفتن ممکن است خیلی ظریف باشد به طوری که در ابتدا متوجه آن نشوید. با گذشت زمان ، این وضعیت ممکن است با افزایش تدریجی قابل مشاهده باشد.

۵.بازتاب درد بازو

تنگی کانال نخاع ممکن است باعث سوزش خفیف تا متوسط ​​یا شوک مانند گردن ، شانه و یا بازوها شود. احساسات غیرعادی مانند سوزن سوزن شدن ، مورمور شدن و یا بی حسی ممکن است در هر دو دست احساس شود.همچنین ممکن است بازوها و دست ها احساس ضعف کنند.

۶.از دست دادن مهارت های حرکتی ظریف

تنگی نخاع در ستون فقرات گردنی ممکن است در انجام کارهایی که شامل مهارت های حرکتی ظریف دست  (مانند بستن دکمه پیراهن) است ، مشکل ایجاد کند. در مراحل پیشرفته ، ممکن است نوشتن مشکل داشته باشد ، در نهایت نگه داشتن قلم غیرممکن شود.

اگر این علائم آشنا به نظر می رسد ، با پزشک خود مشورت کنید ، زیرا ممکن است تنگی نخاع بدون درمان بدتر شود.

علائم و نشانه های تنگی نخاع با پرچم قرمز

به ندرت ، تنگی شدید ستون فقرات ممکن است علائم پرچم قرمز(علائم نشان دهنده آسیب جدی) ، مانند بی اختیاری روده و یا مثانه ، بی حسی در ران داخلی و ناحیه تناسلی و  یا ضعف شدید در هر دو پا ایجاد کند.

این علائم نشان دهنده یک بیماری جدی مانند سندرم cauda equina است که برای جلوگیری از از دست دادن عملکرد دائمی پاها باید فورا درمان شود.

گزینه های درمان تنگی ستون فقرات

برای تعیین علت اصلی تنگی ستون فقرات ، تشخیص دقیق توسط یک متخصص ضروری است. بسته به علت و شدت ، پزشک ممکن است درمان های غیر جراحی مانند درمان فیزیکی ، داروهای تسکین دهنده درد و یا اصلاح فعالیت را به شما پیشنهاد دهد. گاهی اوقات ، روش های کم تهاجمی ، مانند تزریق استروئید اپیدورال ممکن است توصیه شود. جراحی به ندرت به عنوان خط اول درمان توصیه می شود مگر اینکه علائم شدید یا نقص عصبی وجود داشته باشد.