تومور اپاندیموما؛ علائم، علت، تشخیص و درمان آن
اپاندیموم نوعی تومور مغزی است که میتواند در مغز یا نخاع ایجاد شود. اپاندیموم در سلولهای اپاندیمی در مغز و نخاع شروع میشود. و در مسیرهایی قرار میگیرند که در آن مایعی (مایع مغزی نخاعی) که مغز را تغذیه میکند، جریان دارد. اپاندیموم میتواند در هر سنی رخ دهد، اما اغلب در کودکان خردسال رخ میدهد. کودکان مبتلا به اپندیموم سردرد و تشنج را تجربه میکنند. اپاندیمومایی که در بزرگسالان رخ میدهد بیشتر در نخاع ایجاد میشود و باعث ضعف در بخشی از بدن میشود که توسط اعصاب تحت تأثیر تومور کنترل میشود. جراحی درمان اولیه اپندیموم است. برای تومورهای تهاجمیتر یا تومورهایی که نمیتوان آنها را به طور کامل با جراحی برداشت، درمانهای اضافی مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی توصیه میشود.

اپندیمومها در کجا تشکیل میشوند؟
اپاندیموم میتواند در هر نقطه از CNS ایجاد شود. اپاندیموم اغلب در نزدیکی بطنهای مغز و کانال مرکزی نخاع رخ میدهد. در موارد نادر، اپاندیموم م تواند خارج از CNS، مانند تخمدانها، ایجاد شود. اپندیمومها از سلول های اپاندیمی (که سلولهای گلیال شعاعی نامیده میشوند) ایجاد میشوند. سلولهای اپاندیمی یکی از سه نوع سلول گلیال هستند که از CNS پشتیبانی میکنند.
علائم اپاندیموم چیست؟
علائم مربوط به اپندیموم به محل تومور بستگی دارد. در اینجا برخی از علائم احتمالی را آوردهایم. این علائم عبارتند از؛
- سردرد
- حالت تهوع
- استفراغ
- سرگیجه
افراد مبتلا به اپاندیموم در ستون فقرات علائم زیر را دارند:
- کمر درد
- بی حسی و ضعف در بازوها، پاها یا تنه آنها
- مشکلات جنسی و مشکلات ادراری یا رودهای
تومور اپاندیموما در چه کسانی رخ میدهد؟
اپندیموم در کودکان و بزرگسالان رخ میدهد. اپاندیموم در نیمه پایینی مغز در بین کودکان شایعتر است. اپاندیموم در ستون فقرات در بین بزرگسالان شایعتر است. همچنین در مردان بیشتر از زنان رخ میدهد. بیشتر در افراد سفیدپوست دیده میشوند. تخمین زده میشود که ۱۳۲۹۴ نفر با این تومور در ایالات متحده زندگی میکنند.
علت اپاندیموما
پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث اپندیموم میشود. اما در صورت داشتن یک بیماری ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع ۲، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش مییابد. اپندیموما مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار میدهد. در میان بزرگسالان، احتمال ابتلای فرد به تومورها بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی بسیار زیاد است. برای کودکان، حدود ۳۰ درصد موارد اپاندیموم در کودکان زیر ۳ سال اتفاق میافتد.
انواع تومور اپاندیموما
معمولاً پزشک ابتدا درجه و سپس نوع فرعی درجه اپندیموما را به فرد میگوید. چهار نوع اپندیموما وجود دارد، بر اساس اینکه سرطان از کجا شروع میشود و با چه سرعتی رشد میکند. تقسیم بندی میشود.
درجه اول (subependymomas): اینها معمولاً در نزدیکی یک بطن در مغز ظاهر میشوند و به آرامی رشد میکنند. آنها معمولاً بزرگسالان و مردان مسن را تحت تأثیر قرار میدهند.
درجه دوم (اپاندیموم): شایعترین نوع اپاندیموم، این تومور معمولا در مغز یافت میشود.
درجه سوم پاندیموم آناپلاستیک: اینها تقریباً همیشه در مغز یا جمجمه تشکیل میشوند و معمولاً سریعتر از سایر انواع اپاندیموم رشد میکنند. اکثر اپاندیمومها در کودکان خردسال در نزدیکی پایه مغز رشد میکنند. اکثر تومورهای ستون فقرات افراد بالای ۱۲ سال را تحت تاثیر قرار میدهند.
تومور اپاندیموما چگونه تشخیص داده میشود؟
آزمایشها و روشهای مورد استفاده برای تشخیص اپاندیموم عبارتند از:
معاینه عصبی
در طول معاینه عصبی، پزشک از فرد در مورد علائم و نشانههای کودکتان سوال میکند. او بینایی، شنوایی، تعادل، هماهنگی و قدرت کودک را بررسی میکند.
تستهای تصویربرداری
آزمایشهای تصویربرداری میتواند به پزشکان در تعیین محل و اندازه تومور مغزی کمک کند. MRI اغلب برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده میشود. گاهی همراه با تصویربرداری تخصصی MRI، آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی استفاده میشود. از آنجایی که اپندیموم میتواند هم در مغز و هم در ستون فقرات رخ دهد، در صورت مشکوک بودن به تشخیص اپندیموم، باید از تستهای تصویربرداری برای ایجاد تصاویری از هر دو ناحیه استفاده شود.
برداشتن مایع مغزی نخاعی (بیوپسی)
این روش که پونکسیون کمری نیز نامیده میشود، شامل قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در قسمت تحتانی ستون فقرات است تا مایع را از اطراف نخاع خارج کند. این مایع برای جستجوی سلولهای تومور یا سایر ناهنجاریها آزمایش میشود. بر اساس نتایج آزمایش اگر پزشک به اپاندیموم مشکوک شود. جراحی را برای برداشتن تومور توصیه میکند. پس از برداشتن، سلولهای تومور در آزمایشگاه برای تایید تشخیص مورد آزمایش قرار میگیرند. آزمایشهای تخصصی برای تعیین انواع سلولها و میزان تهاجمی آنها استفاده میشود که پزشک از آنها برای تصمیمهای درمانی استفاده میکند.

تومور اپاندیموما چگونه درمان میشود؟
گزینههای درمان اپاندیموم عبارتند از:
جراحی برای برداشتن اپاندیموم
جراحان مغز برای برداشتن هر چه بیشتر اپاندیموم تلاش میکنند. هدف برداشتن کل تومور است، اما گاهی اوقات اپاندیموم در نزدیکی بافت حساس مغز یا ستون فقرات قرار دارد که آن را بسیار خطرناک میکند. اگر کل تومور در طول جراحی برداشته شود، بیمار نیازی به درمان اضافی نخواهد داشت. اگر مقداری تومور باقی بماند، جراح مغز و اعصاب عمل دیگری را برای برداشتن بقیه تومور توصیه میکند. درمانهای اضافی، مانند پرتودرمانی، برای تومورهای تهاجمیتر یا زمانی که نتوانستیم تمام تومور را برداریم. استفاده میشود.
پرتو درمانی
پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده میکند. در طول پرتودرمانی بیمار روی یک تخت دراز میکشد و یک دستگاه در اطراف او حرکت میکند و پرتوها را به نقاط دقیق مغز هدایت میکند. پرتودرمانی پس از جراحی برای کمک به جلوگیری از عود تومورهای تهاجمیتر یا اگر جراحان مغز و اعصاب قادر به برداشتن کامل تومور نباشند، توصیه میشود. پرتودرمانی منسجم، پرتودرمانی تعدیلشده با شدت و پروتوندرمانی انواعی از پرتودرمانی هستند که به پزشکان اجازه میدهند تا با دقت و دقیق پرتودرمانی را ارائه کنند.
رادیوسرجری
رادیوسرجری استریوتاکتیک از لحاظ فنی یک نوع پرتو است و نه یک عمل، پرتوهای متعددی را روی نقاط دقیق متمرکز میکند تا سلولهای تومور را از بین ببرد. گاهی اوقات زمانی که اپاندیموم بعد از جراحی و پرتو درمانی عود میکند از رادیوسرجری استفاده میشود.
شیمی درمانی
در شیمی درمانی داروهایی استفاده میشود که سلولهای سرطانی را از بین میبرد. شیمی درمانی برای اکثر موارد اپاندیموما خیلی موثر نیست. نقش شیمی درمانی هنوز تا حد زیادی آزمایشی است و برای موقعیتهای خاص، مانند زمانی که تومور علیرغم جراحی و پرتودرمانی دوباره رشد میکند، اختصاص دارد.
درمان دارویی هدفمند
درمانهای دارویی هدفمند بر روی ناهنجاریهای خاص موجود در سلولهای سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این ناهنجاریها، درمانهای دارویی هدفمند میتوانند باعث مرگ سلولهای سرطانی شوند. داروهای درمان هدفمند برای انواع خاصی از تومورهای مغزی در دسترس هستند و بسیاری دیگر در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند.
دیدگاه کاربران