هر آن چیزی که باید درباره جراحی دیسککتومی بدانیم؛ انواع و عوارض آن

دیسککتومی نوعی از جراحی است که توسط جراح ستون فقرات انجام می گیرد و در آن قسمت آسیب دیده دیسک خارج می شود.این قسمت آسیب دیده که در ستون فقرات شما قرار دارد عصب نخاعی را، تحریک یا فشرده می کند؛ این اتفاق باعث احساس درد ، ضعف یا بی حسی در کمر یا گردن می شود.  در این مقاله تمام مطالبی که باید از درباره جراحی دیسککتومی بدانید را مورد بررسی قرار داده ایم. با ما همراه باشید.

دیسککتومی کمر چیست؟

معنای کلمه ای دیسککتومی، “بریدن دیسک” است.  در هر نقطه از ستون فقرات از گردن تا کمر، می تواند محل آغاز دیسککتومی باشد. جراح از پشت ستون فقرات از طریق عضلات و استخوان و سپس با برداشتن بخشی از لایه (لامینوتومی) به دیسک دسترسی پیدا می کند. بسته به تشخیص جراح ، یک دیسک (تک سطح) یا بیشتر (چند سطح) برداشته می شود.
انواع ابزارها و تکنیک های جراحی برای انجام دیسککتومی وجود دارد.  اولین تکنیک، تکنیک “باز” است. در آن، ​​از یک برش بزرگ پوست و جمع شدن عضله استفاده می شود تا جراح بتواند مستقیماً منطقه را ببیند. اما تکنیک دیگر، “کم تهاجمی” یا دیسککتومی میکروآندوسکوپی است، که از یک برش کوچک پوست استفاده می کند. 
در ابزارها از لوله هایی ، برای عبور از عضلات استفاده می شود. ابزارها به جراح کمک می کند تا فضای بیشتری را ببیند. این روش برش کمی دارد و در نتیجه زمان بهبودی را کاهش دهد.

انواع جراحی دیسککتومی

فتق یا بیرون زدگی دیسک با انجام آزمایش های تشخیصی (MRI ، CT ) مشخص می شود. سپس، با یکی از دو نوع روش زیر جراحی دیسککتومی انجام می شود:

• میکرو دیسککتومی: دیسککتومی معمولاً به صورت میکرودیسکتومی انجام می شود که از میکروسکوپ ویژه ای برای مشاهده دیسک و اعصاب استفاده می شود. این روش به جراح اجازه می دهد تا از برش کوچکتری استفاده کند. در نتیجه بافت اطراف دچار آسیب کمتری می شوند.
• دیسککتومی آندوسکوپی: دیسککتومی آندوسکوپی کوچک یا فوق کوچک که دیسککتومی آندوسکوپی نانو نامیده می شود؛ برش داخلی یا برداشتن استخوان ندارد.
  

  چه هنگام به دیسککتومی نیازمند می شویم؟

  در موارد زیر دیسککتومی توصیه می شود:

  1. به دلیل ضعف عصبی در ایستادن یا راه رفتن مشکل داشته باشید.
  2. درمان های محافظه کارانه ، مانند فیزیوتراپی یا تزریق استروئید ، پس از شش تا ۱۲ هفته نمی تواند علائم شما را بهبود بخشد.
  3. دردی که در باسن ، پاها ، بازوها یا سینه شما نمایان می شود، بیش از حدی است که قابل کنترل باشد.
  4. از دست دادن احساس در ناحیه تناسلی، مثانه یا روده

دیسککتومی برای ورزشکاران

سالها فشار مکانیکی تکراری می تواند باعث فتق دیسک یک ورزشکار شود. فتق دیسک کمر (LDH) آسیب مهمی برای ورزشکاران نخبه است که می تواند باعث درد کمر شدید شود و عملکرد را به طور قابل توجهی منع کند. برای تسکین درد ، ورزشکاران معمولاً میکرودیسکتومی می کنند. همانطور که پیش تر نیز به آن اشاره شد، این جراحی دوران بهبودی کمتری دارد و فرد سریع تر می تواند به کارهای روزمره خود بپردازد. البته این نکته نیز قابل توجه است که روند بهبودی در هر بیماری با توجه به شرایط سلامتی، سن و دیگر عوامل متفاوت است. انتخاب بهترین جراح دیسک کمر نیز در روند بهبودی می تواند تاثیرگذار باشد.یک جراح خوب می توانید آسیب ها وعوارض بعد از جراحی را به حداقل برساند.

در طی دیسککتومی چه اتفاقاتی رخ می دهد؟

جراحان معمولاً دیسککتومی را با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می دهند ، بنابراین در حین عمل بیهوش هستید. مقادیر کمی از استخوان نخاع و رباط ممکن است برداشته شود تا به دیسک فتق شده دسترسی پیدا کنند. در حالت ایده آل ، فقط قطعه ای از دیسک که عصب را فشار می دهد برداشته می شود ، تا فشار را کاهش دهد اما بیشتر دیسک دست نخورده باقی می ماند.
اگر کل دیسک خارج شود ، جراح شما نیاز به پر کردن فضا با یک تکه استخوان دارد. این استخوان از اهدا کننده یا از لگن خود شما تامین می شود.در غیر اینصورت استخوان مصنوعی گزینه ی جایگزینی می باشد.  سپس، مهره های مجاور با با ابزار مخصوص فلزی در کنار یکدیگر قرار می گیرند.

عوارض این جراحی را بدانیم

مانند هر عمل جراحی ، دیسککتومی عوارضی را به همراه دارد. خطرات شما بسته به سن و سلامت عمومی شما متفاوت می باشد. عوارض رایج عبارتند از:

• ترومبوز ورید عمقی (DVT): یک بیماری بالقوه جدی است که هنگام تشکیل لخته خون در داخل رگهای پا ایجاد می شود. اگر لخته ها آزاد شوند و به ریه ها بروند ، خطرناک است. روش های مختلفی برای درمان یا جلوگیری از DVT وجود دارد. پس از جراحی، هر چه زودتر از رختخواب بلند شوید و راه بروید تا خون شما در حال حرکت باشد و احتمال لخته شدن آن کم باشد. از داروهایی مانند آسپیرین ، هپارین یا کومادین نیز استفاده می شود. مصرف این دارو ها فقط با تجویز پزشک توصیه می گردد.
• آسیب عصبی یا درد مداوم: هرگونه عمل جراحی روی ستون فقرات با خطر آسیب به اعصاب اطراف یا نخاع همراه است. آسیب می تواند باعث بی حسی یا حتی فلج شدن شود. با این حال ، شایع ترین علت درد مداوم ، آسیب عصبی ناشی از خود فتق دیسک است. بعضی از فتق های دیسک ممکن است به طور دائمی به یک عصب آسیب برسانند. در این موارد ، تحریک نخاع یا سایر روش های درمانی می توانند موجب تسکین شوند.
• مشکلات بیهوشی : ممکن است بیمار در زمان جراحی به دلیل وجود داروهای بیهوشی در بدن او و داروهایی دیگر دچار اختلالات دارویی شود بنابر این لازم است تمامی خطرات قبل از جراحی توسط جراح متخصص مغز و اعصاب بررسی شوند. 
• عفونت
• خونریزی بیش از حد
• واکنش به عوامل بیهوشی
• نشت مایع نخاع
• آسیب به رگهای خونی

چه کارهایی برای بهبودی سریع انجام دهیم؟

بعد از اتمام کامل جراحی، می توانید حرکت های آرام مانند نشستن روی صندلی ، راه رفتن را، شروع کنید. اکثر بیماران در همان روز به خانه خود میروند. حتماً در خانه ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول فردی را در کنار خود داشته باشید. بیماران دیگر نیز طی ۱ تا ۲ روز از بیمارستان مرخص می شوند.  دستورالعمل های مراقبت در منزل را به مدت ۲ هفته پس از جراحی انجام دهید. این دستورالعمل ها عبارت اند از:

• از خم شدن یا پیچ خوردن پشت خودداری کنید.
• اشیا سنگین را بلند نکنید.
• هیچ فعالیت سنگینی از جمله کار در حیاط ، کارهای خانه و رابطه جنسی را در این دو هفته کنار بگذارید.
• ۲-۳ روز اول و هنگام مصرف داروهای ضد درد یا شل کننده عضلات رانندگی نکنید.
• کفش های پاشنه صاف و پشت بسته بپوشید.
• الکل مصرف نکنید. زیرا خون را رقیق می کند و خطر خونریزی را افزایش می دهد. همچنین ، الکل را با داروهای ضد درد مخلوط نکنید.
• مراقبت از برش جراحی : از روز بعد از جراحی ، هر روز محل را به آرامی با آب و صابون بشویید و خشک کنید. . اما، در معرض فشار شدید آب قرار ندهید. چسب را اصلا مالش ندهید، پماد را روی برش قرار ندهید. با ملافه های تمیز بخوابید و تا زمانی که برش شما خوب نشود، در تختخواب حیوان خانگی را مهمان خود نکنید.
• داروها : داروهای ضد درد را طبق دستور جراح خود مصرف کنید. با کاهش درد میزان و دفعات آن را کاهش دهید.
• برای کاهش درد و تورم ، کمپرس یخ را ۳-۴ بار در روز و به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه روی برش خود قرار دهید.
• بیش از یک ساعت در یک حالت نشسته یا دراز نکشید مگر اینکه بخوابید. سفتی منجر به درد بیشتر می شود.
• هر ۳-۴ ساعت به میزان ۵-۱۰ دقیقه پیاده روی کنید. سپس، به تدریج راه رفتن را افزایش دهید.

بسته به میزان بلند شدن، راه رفتن و نشستن شغل خود ، می توانید طی دو تا شش هفته به کار خود برگردید. اگر شغلی دارید که شامل حرکت های سنگین است ، پزشک به شما توصیه کند شش تا هشت هفته کار را فراموش کنید.