درمان قطعی دیسک کمر ، بررسی بهترین روش های درمانی

برخی از دیسک های کمر هیچ علائمی ایجاد نمی کنند ، اما برخی دیگر منجر به درد کمر شدید می شوند. لیز خوردن دیسک در ناحیه کمر می تواند به عصب سیاتیک فشار وارد کند و دردی ایجاد کند که اغلب از یک پا شروع و به پایین پا منتقل می شود. بیشتر افراد در طی شش هفته بدون درمان بهبود می یابند. در این مدت  تعدادی گزینه درمانی وجود دارد که هدف آنها کمک به تسکین درد و بهبود تحرک است.
به بیشتر افراد مبتلا به دیسک کمر درمان “محافظه کارانه” ارائه می شود، به این معنی که درمان شامل جراحی نیست. این امر عمدتاً شامل ورزش ، ماساژ، فیزیوتراپی و داروهای ضد درد و … است.در این مقاله به بررسی درمان قطعی دیسک کمر و بهترین روش های آن می پردازیم. با ما همراه باشید.

تاثیر ورزش در درمان دیسک کمر

در گذشته به افرادی که دچار دیسک کمر می شدند معمولاً توصیه می شد که یک تا دو هفته در رختخواب بمانند. امروزه رویکردی مخالف در پیش گرفته شده است: به مردم توصیه می شود در عوض فعال بمانند. به این دلیل است که مدت طولانی ماندن در حالت خوابیده می تواند باعث ضعف عضلات و استخوان ها شود که در نهایت باعث ایجاد مشکلات دیگری می شود.
مطالعات نشان داده است که فعالیت بدنی می تواند درد را بهبود بخشد. بنابراین بهتر است سعی کنید فعالیتهای عادی روزمره خود را تا آنجا که درد اجازه می دهد انجام دهید. ثابت شده است که ورزش به طور موثری از بازگشت کمر درد جلوگیری می کند.

آیا آرامش و ذهن هم در کاهش درد دیسک کمر موثر است؟

تمرینات آرامش همچنین ممکن است ارزش یک تلاش برای کمک به تسکین کمر درد را داشته باشد. اینکه چگونه درد را درک می کنید و چقدر می توانید با آن کنار بیایید می تواند تحت تأثیر ذهن شما قرار گیرد.

بهترین موقعیت بدن برای رهایی از درد دیسک کمر چیست؟

با اینکه درد دیسک کمر درد بسیار شدید است ، اما گاهی اوقات راهی غیر از دراز کشیدن و یافتن موقعیتی که فشار کمتری به پشت شما وارد کند، برای مقابله با آن وجود ندارد. بسیاری از افراد موقعیت “پسواس” را پیشنهاد می دهند؛ در حالی که به پشت دراز می کشید ، پاهای خود را روی سکویی برجسته قرار می دهید به طوری که زانوها در زاویه ۹۰ درجه خم شوند. حتما حواستان باشد  برای مدت طولانی بی فعالیت نمانید.

با کدام داروهای ضد درد، درد دیسک کمر خود را نادیده بگیریم؟

تعدادی از داروهای مختلف برای تسکین درد عصب سیاتیک ناشی از لیز خوردن دیسک وجود دارد. بیشتر اینها مسکن هستند اما می توانید از داروهای شل کننده عضلات و داروهای ضدالتهاب نیز استفاده کنید. داروهای زیر بیشترین استفاده را دارند. توجه کنید که مصرف این دارو ها فقط با تجویز پزشک توصیه می شود.

۱- داروهایی که بدون نسخه پزشک قابل تهیه هستند:

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID): این مسکن ها داروهایی هستند که درد،التهاب و تب را کاهش می دهند.داروهای  مانند ،دیکلوفناک، ایپوپروفن و ناپروکس از گروه NSAID گزینه هایی برای درمان سیاتیک می باشند از آنجا که NSAID ها تا حدودی از لخته شدن خون جلوگیری می کنند ، می توانند باعث خونریزی هم بشوند. خونریزی ممکن است خفیف باشد ، مانند خون دماغ یا خونریزی لثه ، اما گاهی اوقات خونریزی جدی تری رخ دهد ، به عنوان مثال در معده یا روده.
در برخی موارد NSAID ها باعث زخم معده می شوند.گاهی نیز عملکرد کلیه ها را مختل کند. اگر مبتلا به آسم ، بیماری قلبی عروقی یا زخم معده هستید ، باید قبل از مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی حتما از پزشک خود راهنمایی بخواهیدNSAID ها همچنین می توانند به بافت های عضلانی تزریق شوند ، اگرچه امروزه این کار معمولاً انجام نمی شود. زیرا تزریق NSAID احتمالاً هیچ مزیتی نسبت به قرص یا شیاف ندارد اما می تواند باعث آسیب عصبی ، خونریزی یا التهاب در محل تزریق شود.

استامینوفن (پاراستامول): استامینوفن نیز مسکن است ، اما NSAID نیست. برای افرادی که مسکن های NSAID را به دلیل مواردی مانند مشکلات معده یا آسم نمی توانند مصرف کنند گزینه ی مناسبی است. اما دوزهای بالاتر استامینوفن می تواند باعث آسیب کبدی و کلیه شود. به همین دلیل ، بزرگسالان باید اطلاعات درج شده در بسته را دنبال کنند و اطمینان حاصل کنند که روزانه بیش از ۴ گرم (۴۰۰۰ میلی گرم) استامینوفن مصرف نمی کنند. این مقدار مثلاً در ۸ قرص حاوی هر ۵۰۰ میلی گرم است. مصرف دوز مناسب نه تنها مهم است ، بلکه بین دوزها نیز به اندازه کافی صبر کنید.

۲– داروهای مناسب که باید توسط پزشک تجویز شوند :

• مواد افیونی: مسکن های قوی که فقط تحت نظارت پزشکی ممکن است استفاده شوند. مواد افیونی با قدرتهای مختلفی در دسترس هستند. به عنوان مثال ، مورفین یک داروی بسیار قوی است ، در حالی که ترامادول یک مخدر ضعیف است. این داروها مانند داروهای مختلف دیگر عوارض جانبی مختلف دارند که برخی از آنها جدی هستند. تهوع ، استفراغ و یبوست گرفته تا سرگیجه ، مشکلات تنفسی و نوسان فشار خون نمونه عوارض این مسکن ها هستند. مصرف طولانی تر این داروها می تواند منجر به مصرف عادت و وابستگی جسمی ختم شود.
• استروئیدها: داروهای کاهنده التهاب هستند که برای درمان سیستمیک بیماری های مختلف استفاده شوند. اگر دارو در کل بدن پخش شود ، این یک درمان سیستمیک نامیده می شود. استروئیدها به صورت قرص و قطره و تزریق به عضله مورد مصرف قرار می گیرد. استروئیدهای سیستمیک می توانند درد و التهاب را تسکین دهند. از عوارض آنها توانایی در خطر ابتلا به برخی مشکلات پزشکی ، از جمله زخم معده ، پوکی استخوان ، عفونت ها ، مشکلات پوستی ، گلوکوم و افزایش اختلالات متابولیسم گلوکز گفته شده است.
• شل کننده های عضلات: آرام بخش هایی که باعث شل شدن عضلات می شوند. مانند سایر داروهای روانگردان ، می توانند باعث خستگی و خواب آلودگی شوند و توانایی رانندگی شما را تحت تأثیر قرار دهند. شل کننده های عضلانی توانایی تاثیر به روی کبد شما و عوارض گوارشی (معده و روده) دارند. در صورت مصرف بیش از دو هفته بنزودیازپین ها مانند تترازپام امکان وابستگی وجود دارند.
• داروهای ضد تشنج: این داروها به طور معمول برای درمان صرع استفاده می شوند ، اما برخی از آنها برای درمان درد عصب (نورالژی) تأیید شده اند. عوارض جانبی آنها شامل خواب آلودگی و خستگی است. به همین دلیل در هنگام رانندگی استفاده نکنید.
• داروهای ضد افسردگی: این داروها معمولاً برای درمان افسردگی استفاده می شوند. برخی از آنها برای درمان درد تأیید شده اند. عوارض جانبی احتمالی شامل حالت تهوع ، خشکی دهان ، فشار خون پایین ، ضربان قلب نامنظم و خستگی است.

از داروهای ضدتشنج و ضد افسردگی معمولاً استفاده نمی شود مگر اینکه علائم برای مدت زمان طولانی تری ادامه داشته باشند یا مسکن ها تسکین کافی نداشته باشند.

درمان دستی و درمان های مبتنی بر محرک های جسمی برای دیسک کمر

گزینه های درمانی برای دیسک کمر شامل درمان دستی و درمان های مبتنی بر محرک های جسمی است. درمان دستی شامل ماساژ و تکنیک های خاصی برای شل شدن عضلات متشنج یا مفاصل قفل شده است. در درمان های مبتنی بر محرک های جسمی از روش های گرم و خنک کننده برای تسکین درد استفاده می شود. به این روشهای درمانی ، درمانهای غیرفعال گفته می شود زیرا بیماران مجبور نیستند به طور فعال شرکت کنند.
این نوع درمان شامل موارد زیر می باشند:

• ماساژ: از روش های مختلف ماساژ برای شل کردن عضلات و کاهش تنش استفاده می شود.
• گرمایش و سرمایش: شامل استفاده از کمپرس های گرم، حمام گرم ، رفتن به سونا یا استفاده از لامپ مادون قرمز است. گرما همچنین می تواند به شل شدن عضلات متشنج کمک کند. بسته های سرد ، مانند کمپرس یخ یا بسته های ژل برای تسکین اعصاب تحریک شده استفاده می شوند.
• سونوگرافی درمانی: در اینجا کمر با امواج صوتی درمان می شود. ارتعاشات کوچکی که ایجاد می شود ، گرما ایجاد کرده و باعث آرامش بافت بدن می شود.

هیچ اثبات کلی وجود ندارد که درمانهای غیرفعال باعث بهبودی تسکین درد می شوند. اما بسیاری از مردم می دانند که گرما یا ماساژ دلپذیر و آرامش بخش است.

تزریقات در نزدیکی ستون فقرات برای درمان دیسک کمر

در تزریق درمانی عمدتا از داروهای بی حسی موضعی یا داروهای کاهنده التهاب مانند استروئیدها استفاده می شود. این داروها به ناحیه ای که ریشه عصب آسیب دیده را احاطه می کند ، تزریق می شوند. روش های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد:

• هنگام درد در عصب نخاع کمر ، دارو مستقیماً در نقطه ای که ریشه عصب از کانال نخاع خارج می شود ، تزریق می شود. این اثر بی حسی بر ریشه عصب دارد.
• هنگام درد در اپیدورال کمر ، دارو به جایی که تحت عنوان فضای اپیدورال شناخته می شود ، تزریق می شود (“تزریق اپیدورال”). فضای اپیدورال ، نخاع و مایع نخاعی را در کانال نخاع احاطه کرده است. در این فضا هم ریشه های عصبی واقع شده اند. در طی این درمان، ستون فقرات با استفاده از توموگرافی رایانه ای یا اشعه ایکس کنترل می شود تا مطمئن شوید که تزریق دقیقاً در نقطه مناسب قرار گرفته است.

تزریق نزدیک به ستون فقرات می تواند عوارضی مانند خونریزی ، عفونت و آسیب عصبی داشته باشد. در درمان شامل تزریق در دراز مدت احتمال دارد منجر به ضعف عضلانی شود و به دلیل استفاده از اشعه ایکس با قرار گرفتن در معرض اشعه همراه است. به همین دلیل ، فقط تعداد محدودی تزریق انجام می شود. بسیار مهم است که جوانب مثبت و منفی انجام چندین تزریق را بسنجید.
مطالعات انجام شده در مورد روش های درمانی با تزریق نشان داده است که آنها قادر به تسکین درد سیاتیک برای چندین هفته هستند. در نتیجه افراد می توانند راحت تر حرکت کنند و به کارهای روزمره خود بپردازند. به نظر می رسد تزریق استروئید تا حدودی  موثرتر از سایر انواع تزریق است.

جراحی دیسک کمر، آخرین راه درمان

کمر درد حاد معمولاً دلیل مشخصی ندارد و پس از چند روز خود به خود برطرف می شود. و حتی اگر دیسک لغزنده آن را ایجاد کرده باشد ، بدن شما احتمالاً قادر خواهد بود تا ظرف شش هفته خود به خود برطرف شود. اکثر درمان ها به سختی بر سرعت بهبودی تأثیر می گذارند. کمپرس گرم یا ماساژ ممکن است به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید. اگر درد شدیدی دارید ، می توانید با قرار گرفتن در موقعیتی که فشار پشت را کاهش می دهد و با استفاده از داروهای ضد التهاب یا بی حسی های موضعی ، تسکین کوتاه مدت ایجاد کنید. اما بیشتر کارها معمولاً توسط خود بدن انجام می شود.
اگر علائم دیسک کمر برای مدت طولانی تری ادامه یابد ، جراحی گزینه ای برای تلاش  به کاهش فشار بر روی عصب آسیب دیده می باشد. جراحی دیسک کمر  برای برداشتن دیسک در قسمت پایین ستون فقرات است. این برش از طریق عضلات پشت به صورت خلفی ایجاد می شود تا دیسک تحت فشار قرار گرفته بر روی عصب برداشته شود. عمل دیسک کمر را می توان به روش باز یا کم تهاجمی انجام داد.

عوارض جراحی دیسک کمر 

• لخته شدن خون و آمبولی ریه 
• درد شدید در ناحیه جراحی 
• عفونت و التهاب زخم جراحی 
• عدم کنترل بر ادرار 
• ناتوانی در انجام فعالیت های روزانه 
• سردرد های مکرر
• بی حسی عضلات 
• آسیب به اعصاب 

مراقبت های بعد از جراحی  

با انجام برخی از نکات توصیه شده بعد از جراحی دیسک کمر بیمار می تواند روند بهبودی خود را سرعت بخشد در ادمه به برخی از آن ها اشاره خواهیم کرد : 

• رعایت رژیم مناسب و استفاده از مواد غذایی سالم 
• انجام تمرینات فیزیوتراپی زیر نظر پزشک و یک فیزیوتراپ 
• رانندگی نکردن بدون مجوز پزشک 
• تعویض پانسمان زخم به طور مرتب 
• رعایت شکل صحیح خوابیدن (خوابیدن به صورت جنینی و به پهلو)

سخن آخر

بسیار مهم است که علی رغم درد ، تا حد ممکن از نظر جسمی فعال باشید. ورزش نه تنها فرم بدن را حفظ می کند ، بلکه به طور کلی بر روحیه شما نیز تأثیر مثبت دارد. ورزش کافی و حفظ قدرت عضلات اصلی برای جلوگیری از مزمن شدن کمر درد یک امر کلیدی است. به طور علمی اثبات شده است که فعالیت بدنی دارای اثر پیشگیرانه است و احتمالاً مهمترین کاری است که می توانید برای کمک به خود انجام دهید.